ကေန႔ ၁၂-၂-၂၀၁၀ (ျပည္ေထာင္စုေန႔)မွာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၊ ကမာရြတ္လွည္းတန္း၊ ဦးထြန္းလင္းျခံလမ္းမွာ ရိွတဲ့ “အင္း၀စာအုပ္တိုက္ခြဲ”မယ္ ေန႔ခင္း ၂ နာရီက ၅ နာရီအတြင္း ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ “မိန္းမသားတို႔ သိမ္းထားဖို႔” စာအုပ္ မိတ္ဆက္ပြဲ က်င္းပျပဳလုပ္ပါမယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ တျခားစာအုပ္မ်ားကိုလည္း ၁၀ % ေစ်းေလွ်ာ့ၿပီး ေရာင္းခ်ေပးသြားမွာပါ။ က်ပ္တစ္ေသာင္းဖိုးနဲ႔ အထက္ ၀ယ္ယူအားေပးသူ အေယာက္ ၂၀ အတြက္ အထူးအစီအစဥ္မ်ားလည္း ျပင္ဆင္ေပးထားပါတယ္။ ရန္ကုန္ေန စာဖတ္သူ မိတ္ေဆြမ်ားကို ဖိတ္ၾကားအပ္ပါတယ္။ မနက္ျဖန္ ၁၃-၂-၂၀၁၀ မွာေတာ့ ပန္းဆိုးတန္းလမ္းက “အင္း၀စာအုပ္တိုက္”မွာလည္းပဲ အထက္ပါအခ်ိန္အတိုင္းပဲ ေနာက္တစ္ပြဲ က်င္းပသြားပါမယ္ခင္ဗ်ား။
အလိမ္သင္တာ လက္ဦးဆရာ
အဲတုန္းက ကြ်န္ေတာ့္သားေလးက ႏွစ္တန္းေက်ာင္းသား၊ ခုနစ္ႏွစ္သားပဲ ရွိပါေသးတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ကလည္း သူတစ္ပါးရဲ႕ လခစား ဝန္ထမ္း ဘဝမွာပဲ ရွိေသးတယ္။
တစ္ေန႔ ကြ်န္ေတာ္ ႐ံုးက အျပန္မွာ ကြ်န္ေတာ့္အိမ္သူက ကြ်န္ေတာ့္ ကို တိုင္တယ္။
“ရွင့္သားကို ကြ်န္မ ဆူထားတယ္”
“ဘာျဖစ္လို႔တံုး…”
“မနက္က ေက်ာင္းသြားတာ သူ႔သူငယ္ခ်င္းက အိမ္ကို တယ္လီဖုန္း ဆက္ခ်င္တယ္ဆိုလို႔ အေဖာ္လိုက္သြားေပးတယ္တဲ့။ ဖုန္းက ေက်ာင္းေဘးက လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာဆိုေတာ့ ေက်ာင္းျပင္ထြက္ရတာေပါ့။ အဲဒါ သူတို႔လည္း ျပန္လာေရာ ေက်ာင္းဝင္းတံခါးႀကီးက ပိတ္သြားလို႔ ေက်ာင္းထဲကို ျပန္ဝင္လို႔ မရေတာ့တာနဲ႔ အဲဒီ့လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာပဲ ေန႔လည္ ထမင္းစားခ်ိန္အထိ ငုတ္တုတ္ထိုင္ေနခဲ့ၾကရသတဲ့။ အဲဒါေၾကာင့္ ကြ်န္မ ဆူထားတာ…”
ကြ်န္ေတာ္ နည္းနည္း သေဘာေပါက္သြားတာနဲ႔အတူ သူ႔ကို ျပန္ေမးမိရပါတယ္။
“ေနစမ္းပါဦး။ အဲဒါကို သားက ျပန္ေျပာလို႔ ညည္း သိရတာ မဟုတ္လား”
“ဟုတ္တယ္ေလ…”
“အဲဒါကိုမွ သြားဆူေတာ့ ညည္းက ကေလးကို အလိမ္သင္သလို ျဖစ္သြားတာေပါ့”
“ရွင္…”
ကြ်န္ေတာ္ ရွည္ရွည္ေဝးေဝး ရွင္းျပရပါၿပီ။ ကေလးက ျဖစ္စဥ္ကို အရင္းအတိုင္း၊ အမွန္အတိုင္း ေျပာျပတယ္။ အဲဒါကို မေအလုပ္တဲ့သူက သူ႔ေၾကာင့္ၾကမႈနဲ႔သူ ဆူလိုက္တယ္။ ကေလး တစ္မနက္လံုး ေက်ာင္းျပင္မွာ ေနေနရတာကို သူက ပူတယ္။ မသမာသူေတြနဲ႔မ်ား ေတြ႕တြက္သြားၿပီး မေတာ္ရာကို ေခၚျပဳသြား၊ မဟုတ္တာေတြ ခိုင္းစား၊ ေပ်ာက္ပ်က္သြားမွာအထိ တစ္ေမွ်ာ္တစ္ေခၚ ေတြးၿပီး ပူလိုက္တာေပါ့။ မေအကိုး၊ အဲလို ပူတာ တရားလွသေပါ့။
သို႔ေသာ္ ပူတာက သတ္သတ္၊ ဆူတာက သတ္သတ္။ ဆူလိုက္တာ က်ေတာ့ ကေလးအတြက္ မွတ္သားစရာ တစ္ခုသာ ရသြားပါေတာ့တယ္။ “အမွန္အတိုင္း ေျပာရင္ အဆူခံရတယ္၊ အေရးယူခံရတယ္”ဆိုတဲ့ အသိကိုသာ ကေလးက မွတ္သားလိုက္ပါေတာ့မယ္။ သည္အတြက္ အက်ိဳးဆက္က ေနာက္ဆို အမွန္ကို ေျပာလို႔ မျဖစ္ေပဘူးဆိုတဲ့ နီတိတစ္ရပ္ကို ထုတ္ေပးလိုက္တာမို႔ ဘယ္ေတာ့မွ အမွန္ မေျပာေတာ့ဘဲ လိမ္ညာတဲ့ ကေလးေတြ၊ ဖံုးဖိတတ္တဲ့ ကေလးေတြ ျဖစ္လာပါေတာ့မယ္။
အခုကိစၥမွာေတာ့ အခ်ိန္မီေသးတယ္လို႔ ယူဆတာေၾကာင့္ သားကို ကြ်န္ေတာ္ ေခၚၿပီး ေတာင္းပန္လိုက္ပါတယ္။ ပထမဆံုးက သားက သည္လို အမွန္အတိုင္း ျပန္ေျပာျပတဲ့အတြက္ သူ႔ကို ခ်ီးက်ဴးတဲ့ စကားကို ေျပာပါတယ္။ သို႔ေသာ္ သူ႔အေမကေတာ့ အေမမို႔လို႔ ႐ုတ္တရက္ စိတ္ပူသြားၿပီး သူ႔ကို ဆူမိသြားတဲ့အေၾကာင္း၊ သူ႔အေမ မွားသြားတဲ့အေၾကာင္း၊ အေမကလည္း သားကို ဆူမိတဲ့အတြက္ ေတာင္းပန္မယ့္အေၾကာင္း ေျပာျပပါတယ္။ ေနာင္ကိုလည္း အမွန္အတိုင္းသာ ဘာကိုမဆိုမျခြင္းမခ်န္ ေျပာျပဖို႔ မွာပါတယ္။ အဲသလို အမွန္အတိုင္း ေျပာျပတဲ့အတြက္ ဘယ္ေတာ့မွ ဆူပူေတာ့မွာ၊ အျပစ္ေပးေတာ့မွာ မဟုတ္ေၾကာင္းကိုလည္း ကတိေပးလိုက္ပါတယ္။
ကြ်န္ေတာ္ၿပီးေတာ့ သူ႔အေမက သူ႔သားကို ေတာင္းပန္ပါတယ္။ ေမေမ စိတ္ပူလို႔ သားကို ဆူမိသြားတဲ့အေၾကာင္း၊ တကယ္ေတာ့ သားက အမွန္အတိုင္း ေျပာျပတဲ့သူမို႔လို႔ ေမေမက ဝမ္းသာဂုဏ္ယူေၾကာင္း၊ ေနာက္ကို သား အဲလို အမွန္အတိုင္း ေျပာျပရင္ ဘယ္ေတာ့မွ မဆူေတာ့မယ့္ အေၾကာင္းနဲ႔တကြ ဆူမိတဲ့အတြက္ ေဆာရီးပါဆိုတဲ့ စကားကိုပါ ထည့္ေျပာလိုက္တာပါ။
အဲဒီ့ေနာက္မွာ ကြ်န္ေတာ့္အိမ္မွာ စည္းကမ္း တစ္ခ်က္တည္းကိုသာ ထုတ္ျပန္ထားလိုက္ပါေတာ့တယ္။ အဲဒါကေတာ့ မလိမ္ရဆိုတဲ့ စည္းကမ္းပါပဲ။ မွားခ်င္တာ ႀကိဳက္တာ မွားလာခဲ့၊ ခြင့္လႊတ္တယ္၊ သို႔ေသာ္ လိမ္တာကိုေတာ့ လံုးဝ ခြင့္မလႊတ္ႏိုင္ဘူး၊ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ အေရးယူမယ္ဆိုတဲ့ စည္းကမ္းကို ထုတ္ျပန္လိုက္တာပါ။
ဟုတ္တယ္ေလ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ လူႀကီးေတြ၊ မိဘေတြကေရာ ဘယ္ေလာက္မ်ား အမွား ကင္းေနၿပီမို႔လို႔တံုး။ လုပ္ငန္းကိုင္ငန္းေတြမွာ၊ မိသားစု အေရးကိစၥေတြ၊ လူမႈေရးေတြမွာ မွားခ်င္တိုင္း မွားလို႔ ေကာင္းေနဆဲပဲ မဟုတ္ပါလား။ လူႀကီးမိဘ ျဖစ္သြားတာနဲ႔ ေျခာက္ပစ္ကင္း သဲလဲစင္သြားတာမွ မဟုတ္တာေလ။ အဲေတာ့ မွားတာကို အျပစ္တစ္ခုအေနနဲ႔ မေကာက္ယူသင့္ဘူးလို႔ ကြ်န္ေတာ္ကျဖင့္ ေလးေလးနက္နက္ ယံုပါတယ္။ သို႔ေသာ္ လိမ္တာကက်ေတာ့ ဆက္ဆံေရးေတြမွာ မရွိသင့္တဲ့အရာလို႔ကို ခိုင္ခိုင္မာမာ ခံယူမိလာရပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ အဲဒီ့ စည္းကမ္းကို ထုတ္လိုက္မိရတယ္။
သို႔ေသာ္…
ဟုတ္ကဲ့… အဲဒီ့ သို႔ေသာ္ကလည္း အေရးႀကီးပါတယ္ခင္ဗ်ာ။ အဲဒါက ကြ်န္ေတာ္ပါပဲ။ တစ္ခ်ီသားမွာ ကြ်န္ေတာ့္ဆီ တက်ီက်ီ ဖုန္းဆက္ၿပီး ပိုက္ဆံ ေခ်းေနတဲ့သူတစ္ေယာက္ရွိတယ္။ ကြ်န္ေတာ္လည္း လွည့္ပတ္ေျပာရင္း ျငင္းေနမိပါတယ္။ သူ႔ကို ေခ်းလိုက္ရင္ ျပန္မရမယ္မွန္း သိေနတဲ့အတြက္ ျငင္းေနရတာပါ။ သည္မွာလည္း“ယံုၾကည္မႈနဲ႔ ထိုက္တန္သူ”က စကားေျပာပါတယ္။ ျပန္ဆပ္မယ္၊ ဘယ္ေန႔ ဘယ္ရက္ကို ေနာက္ဆံုးထားၿပီး ျပန္ဆပ္မယ္လို႔ ကတိထားၿပီး အဲဒီ့ကတိအတိုင္း အျမဲတေစ ေဆာင္ရြက္သူကို လူတိုင္းက ယံုၾကည္ၾကမွာပါ။ လုပ္ငန္းနယ္ပယ္မွာ သည္အခ်က္က ပိုသိသာပါတယ္။ လုပ္ငန္းေတြ ႀကီးရင္ ႀကီးလာသေလာက္ အေၾကြးနဲ႔က မကင္းႏိုင္ၾကေတာ့ဘူး။ သည္အခါမွာ ကတိတည္သူနဲ႔ ေရရွည္ အလုပ္ လုပ္လို႔ ရေပမယ့္ ကတိမတည္သူနဲ႔ေတာ့ ေရရွည္ လုပ္ခ်င္စိတ္ ကုန္ခမ္းသြားတတ္ၾကပါတယ္။
ထားပါေတာ့… ကြ်န္ေတာ့္ကို ဖုန္းဆက္ၿပီး ပိုက္ဆံေခ်းေနတဲ့သူကို စိတ္ညစ္ေနပါၿပီ။ သည္အခါမွာ သားနဲ႔ သမီးကို ဖုန္းလာလို႔ အဲဒီ့လူသာဆိုရင္ အေဖ အျပင္သြားေနတယ္လို႔ ေျပာေပးပါလို႔ မွာမိသြားရပါေတာ့တယ္။ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ မွာအၿပီး ဆယ္မိနစ္ေလာက္အၾကာမွာ ကြ်န္ေတာ့္ ဆံပင္ေမြးေတြ ေထာင္သြားပါတယ္။
ဟင္… မလိမ္ရဘူးလို႔ အိမ္မွာ စည္းကမ္းထုတ္ထားတဲ့ ကြ်န္ေတာ္က ကေလးေတြကို လိမ္ခိုင္းလိုက္မိပါေရာလား။ မဟုတ္ေသးဘူး။ ကြ်န္ေတာ့္ အျပဳအမူနဲ႔ ကြ်န္ေတာ့္စကားက လြဲေခ်ာ္မေနဘူးလား။ သိုးေဆာင္းစကားမွာ ရွိတယ္။ အျပဳအမူက ေျပာစကားထက္ အသံ ပိုက်ယ္သတဲ့။ ဆိုလိုတာက အေျပာထက္ အလုပ္က ပိုစကားေျပာတယ္ေပါ့။ မလိမ္နဲ႔လို႔ ကြ်န္ေတာ္ကသာ ေျပာတာ၊ ကြ်န္ေတာ့္ လုပ္ရပ္က လိမ္တာဟာ လုပ္သင့္တဲ့အရာလို႔ လမ္းၫႊန္သလို ျဖစ္ေနပါေပါ့လား။
ခ်က္ခ်င္းပဲ ကေလးေတြကို ျပန္ေခၚတယ္။ ေစာေစာက မွာၾကားခ်က္ကို ျပင္ဆင္တယ္။ အဲဒီ့လူ ဆက္လည္း ေခၚေပးဖို႔သာ မွာရပါေတာ့တယ္။ ကြ်န္ေတာ့္ျပႆနာကို ကြ်န္ေတာ့္နည္း ကြ်န္ေတာ့္ဟန္နဲ႔ ကြ်န္ေတာ့္ ဘာသာပဲ ေျဖရွင္းပါေတာ့မယ္။
ၿပီးေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ မွားသြားတဲ့အေၾကာင္း ဝန္ခံတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္ ပါးစပ္က သူတို႔ေလးေတြကို မလိမ္ပါနဲ႔လို႔ အထပ္ထပ္ မွာၾကားထားလင့္ကစား ကြ်န္ေတာ့္လုပ္ရပ္က သူတို႔ကို လိမ္ခိုင္းတာ ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ အေျပာနဲ႔ အလုပ္ မညီတာ၊ သည္အတြက္ ကြ်န္ေတာ္ မွားေနတာကို ဝန္ခံလိုက္ပါတယ္။
အဲဒီ့ေနာက္မွာေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ မိသားစုတြင္းမွာ အရာရာဟာ အေတာ္ေလး အဆင္ေျပလာပါေတာ့တယ္။ မွတ္မွတ္ရရ၊ သားေတာ္ေမာင္ ကိုးတန္းမွာ က်ဴရွင္ေျပးတဲ့ အမႈ ေပၚလာပါတယ္။ သည္အခါမွာ လည္း သူ႔ကို ေမးမိရတယ္။ သူက သူငယ္ခ်င္းေတြအိမ္မွာစုၿပီး ဂီတာ သြားတီးတာလို႔ ေျပာပါတယ္။ အဲလို လုပ္မယ္ဆိုလည္း လုပ္ႏိုင္ေၾကာင္း၊ သို႔ေသာ္ က်ဴရွင္လို႔ ေျပာၿပီး တျခားကို သြားတာမ်ိဳးေတာ့ မလုပ္ေစခ်င္ေၾကာင္း၊ ကေန႔ က်ဴရွင္ မတက္ဘူး၊ ဘယ္ကို သြားမယ္၊ ဘာလုပ္မယ္ဆိုတာမ်ားကိုသာ ေျပာဖို႔သာ လိုေၾကာင္းပဲ ေအးေအးသက္သာ ေျပာလိုက္ပါတယ္။
သူ ရွစ္တန္းႏွစ္မွာ လူပ်ိဳေပါက္စတို႔ရဲ႕ ထံုးစံအတိုင္း ေဆးလိပ္ ခိုးေသာက္တယ္။ ခက္တာက ကြ်န္ေတာ္ေရာ၊ သူ႔အေမပါ ေဆးလိပ္ကို လက္ၾကားက မခ်တဲ့သူေတြျဖစ္ေနတယ္။ သည္ေတာ့ သူ႔ကို အေရးယူရင္ ကြ်န္ေတာ္ တရားမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္ ခိုးမေသာက္နဲ႔၊ ေျပာင္သာ ေသာက္ေပေတာ့ေဟ့၊ ဘာကိုမွလည္း ခိုးလုပ္စရာ မလိုဘူး။ ဘာကိုမဆို လူႀကီးမိဘကို အသိေပးၿပီး လုပ္လို႔ရတဲ့အေၾကာင္း ေျပာလိုက္ပါတယ္။
ကေန႔အခါမွာေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္အိမ္မွာ လိမ္ညာ ဖံုးဖိျခင္းဆိုတာ အလ်ဥ္းမရွိေတာ့ဘူးလို႔ကို ရဲရဲဝံ့ဝံ့ေျပာႏိုင္တဲ့အဆင့္ ေရာက္ေနပါၿပီ။ စာဖတ္သူ လူႀကီးမင္းမ်ား အားလံုး သိေတာ္မူၾကတဲ့အတိုင္း ကြ်န္ေတာ့္ ငယ္က်ိဳးငယ္နာ၊ အျပစ္အနာအဆာ မွန္သမွ်ကိုလည္း မိသားစုကိုသာမက စာဖတ္ပရိသတ္မ်ားဆီအထိ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ခ်ျပ ဖြင့္ေျပာေနခဲ့တာလည္း ၾကာေတာင့္ၾကာလွပါၿပီ။ တစ္နည္းေျပာရင္ လိမ္ညာဖံုးဖိတဲ့အလုပ္ကို ကြ်န္ေတာ္ကိုယ္တိုင္က မလုပ္တဲ့အတြက္ ကြ်န္ေတာ့္မိသားစု၊ အထူးသျဖင့္ ကြ်န္ေတာ္က ေပါက္ဖြားလာတဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ သမီးနဲ႔သားတို႔မွာလည္း သည္စ႐ိုက္က မရွိေတာ့ပါဘူး။
ေျပာခ်င္တာက ကေလးေတြကို အလိမ္သင္သူမ်ားဟာ လက္ဦး ဆရာဆိုတဲ့ မိဘေတြသာ ျဖစ္ေနတတ္တဲ့ အေၾကာင္းကိုပါ။ တမင္ေတာ့ လိမ္ၾကဟဲ့၊ ညာၾကဟဲ့၊ ဖံုးၾကဟဲ့၊ ဖိၾကဟဲ့လို႔ သင္ေနတာမ်ိဳးေတာ့ မဟုတ္ဘူးေပါ့။ သို႔ေသာ္ အမွန္အတိုင္း ေျပာတဲ့အခါ ဆူပူ ေမာင္းမဲတာ၊ အျပစ္ေပးတာမ်ိဳးနဲ႔ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ မလိမ္ရဘူးလို႔ေတာ့ ႏႈတ္က သြန္သင္ပါရဲ႕၊ ေရွ႕ေဆာင္ႏြားလားမ်ားအေနနဲ႔ ကိုယ္တိုင္ကက်ေတာ့ ေရွ႕ကေန လိမ္ညာ ဖံုးဖိျပေနတာမ်ိဳးမ်ားနဲ႔ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ဟဲ့… နင့္အေဖ မသိေစနဲ႔၊ နင့္အေမ မသိေစနဲ႔ ဆိုတဲ့စကားမ်ားနဲ႔ေသာ္လည္းေကာင္း အမွတ္တမဲ့ လမ္းျပေပးေနမိၾကရင္းက လိမ္ညာဖံုးဖိမႈ အထံုစြဲေနသူ လူသားမ်ိဳးဆက္သစ္မ်ားကို ပ်ိဳးေထာင္ျဖစ္ေနတတ္ၾကတာကို အားလံုး သတိထားသင့္တယ္လို႔ ျမင္မိပါတယ္။
သည္ကမွတစ္ဆင့္ ဆန္႔ထုတ္စဥ္းစားလိုက္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ေက်ာင္းမွာ၊ အလုပ္ခြင္မွာ၊ သည့္ထက္ က်ယ္ျပန္႔တဲ့ လူမႈေရး၊ စီးပြားေရး၊ ႏိုင္ငံေရး ပတ္ဝန္းက်င္မ်ားမွာလည္း အမွန္အတိုင္း ေျပာျပတိုင္းသာ ၿငိဳျငင္ျပေနမယ္၊ အျပစ္ေပး အေရးယူေနမယ္၊ ဆူဆဲ ေမာင္းမဲေနမယ္ဆိုလို႔ကေတာ့ လိမ္ညာျခင္း သံသရာထဲမွာ ဝဲလယ္လွည့္ရင္း အိုးဒယ္နစ္ နစ္ရေတာ့မယ့္ကိန္းကို အားလံုး ျမင္သင့္ၾကၿပီလို႔ ယူဆမိရတဲ့အတြက္ သည္စာကို ေရးမိရျပန္ျခင္းပါပဲ။
အားလံုးေတြးဆ ဆင္ျခင္ၾကည့္ႏိုင္ၾကပါေစ
အတၱေက်ာ္
(၂၄၁၂၀၉)
ေခတၱ – ဥယ်ာဥ္ကုန္းရြာ၊ ဆင္ေျခရာ အုပ္စု၊ လပြတၱာၿမိဳ႕နယ္
(၄-၂-၂၀၁၀ ထုတ္ Bi Weekly Eleven ဂ်ာနယ္မွာ ေဖာ္ျပထားတာေလးကို ျပန္လည္ တင္ဆက္လိုက္တာပါ။)
အတၱေက်ာ္ရဲ႕ စာေပါင္းစံု 
ေကာင္းတယ္ဆရာေရ…ေနာက္ဆံုးပိတ္ မွာ ေရးထားတာေလး က အေကာင္းဆံုးပဲ။
Though I don’t agree with some of your opinions and advices posted in this blog, I am really glad that you also did raise very valid points in some of your posts. Of course – if you notice – I usually comment on those posts which I feel as having valuable opinions (purely by my own standard).
In fact, this issue has been a problem between me and my parents over decades. I don’t want to say that I did my fair share of lying in my younger days because of them but a simple affair as just going out with a group of friends – where boys were also present – had to revolve around a small lie, for they restricted me from mingling with boys very often. When parents put restrictions on children without first trying to understand the situation from children’s point of view, they create unnecessary circumstances for children to come up with lies. Children will just conclude that their parents don’t try to understand them and become rebellious. My parents are, without a doubt, the most wonderful parents a person could ever have. They make sacrifices, always give the best to their children. Without them, I wouldn’t be who I am today – in terms of education level, status in life and career. But as for my independent mindset, I had to fight hard to cultivate it.
There is one thing I can never agree with my parents. They believe that if the children listen to parents’ advices, they will make less mistakes in life and it will be better for them. On my part, since young, I’ve always been independent in thinking; and have always preferred to make my own judgment and decision. I believe that no one can escape from making mistakes and we learn the best from our own mistakes. It’s true that when we are young, we tend to be irrational and may falter unnecessarily. But that doesn’t mean parents should just tell us what to do and we follow their decisions. Rather, parents need to guide their children to become rational in their thinking and make sound judgments in life; and they need to learn to trust their children and let them make their own decisions as well.
If my parents had been more open like you, or, if I had not been so adamant about being independent in thinking, my relationship with them could have been closer. I’ve finally come to realise and accept that neither my parents nor I can be considered as being at fault. It was simply a mismatch in mindset, right from the start.
ကိုၾကီးေက်ာ္ေရ ဆရာမၾကီး မသင္းသင္းကလည္း ယဥ္ေက်းလိိမၼာ ပိ်ဴ းခင္းေထာင္ေနတဲ့ ဆရာေတာ္အရွင္ ေဆကိႏၵရဲ႕ ေလသံအတိုင္းပဲလိုက္ေျပာေနျပန္ၿပီ။ မိဘေတြလဲ အၿမဲမမွန္ႏိုင္ဘူးတဲ့။ ဒီစကားကိုေတာ့ ဆရာေတာ္အမိန္႔ရိွကတည္းက လက္ခံထားၿပီးသားပါ။ကိုယ္တိုင္လဲမိဘတစ္ေယာက္
ျဖစ္ ေနၿပီဆိုေတာ့ေလ။သားသမီးေတြရဲ႕ ပုဗၺာစရိယ အေနနဲ႕မလိမ္မိေအာင္ေတာ့သတိနဲ႔
ေနထိုင္အသက္ရွင္ေနပါတယ္။ဗုဒၶရွင္ေတာ္ရဲ႕အလိုေတာ္အတိုင္းပါ။အမွန္အတိုင္းေျပာလို႔လည္း အက်ိ ဳးမရိွဘူး၊လိမ္လည္းမေျပာခ်င္ဘူးဆိုတဲ့အခါမ်ိဴ းေတြမွာေတာ့ ဓားမိုးၿပီးေျပာခိုင္းရင္ေတာင္ မေျပာဘဲေနႏိုင္ေအာင္ၾကိဳ းစားၾကရမွာေပါ့ေလ။ဘာသာေရးယံုၾကည္ခ်က္အရ စကားေၾကာင့္ျဖစ္ေပၚတဲ့ အကုုသိုလ္က အမ်ားဆံုးမဟုတ္လား။
မိဘက သူမဟုတ္တာလုပ္တုိင္း သားသမီးကုိပါ မဟုတ္တာလုိက္လုပ္ခြင့္ တန္းတူျပန္ေပးတာကေတာ့ သေဘာတူစရာ မေကာင္းပါဘူးခင္ဗ်ာ။
မိဘ ေဆးလိပ္ေသာက္လုိ႔ သားသမီးကုိ ေသာက္ခြင့္ျပဳတဲ့ကိစၥကုိ ၾကည့္ပါ။
၁။ မိဘက အရြယ္ေရာက္ေနပါၿပီ၊ သားသမီးက ေဆးလိပ္ေသာက္ဖုိ႔အတြက္ ငယ္ပါေသးတယ္။ အေနာက္ႏိုင္ငံတခ်ဳိ႕မွာေတာ့ ၁၈ ႏွစ္မျပည့္ရင္ ေဆးလိပ္မေရာင္းပါဘူး။ ေျဗာင္ေသာက္ခြင့္ျပဳလုိက္လုိ႔ သားသမီးက လိမၼာရင္ ေတာ္ေသးတယ္၊ တစ္လိပ္ေပါ့၊ ႏွစ္လိပ္ေပါ့။ ဟ…ခြင့္ျပဳထားတာပဲ ကိုင္မယ္ကြာဆုိရင္ ခက္ရခ်ည္ရဲ႕။
၂။ မိဘေတြမွာက မိသားစုအတြက္၊ ပိုက္ဆံရွာရတယ္၊ အိမ္ေထာင္ထိန္းသိမ္းရတယ္။ ပင္ပန္းၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ စိတ္ထြက္ေပါက္ တစ္ခုအေနနဲ႔ ေဆးလိပ္ေသာက္တာ၊ အရက္နည္းနည္းပါးပါး မွီ၀ဲတာရွိမယ္။ ဒါကုိ သားသမီးက တန္းတူလုိက္လုပ္လုိ႔ မရပါဘူး။ သူက မိဘေပးတဲ့မုန္႔ဖုိးေလးယူ၊ ေက်ာင္းေလးသြား၊ အိမ္ျပန္လာရင္ အရန္သင့္ ထမင္းေလး စားေနတာကုိး။ ေနာ္။
တကယ္ေတာ္တဲ့ သားသမီးက မိဘလုပ္တုိင္း မလုပ္ပါဘူး။ လိမၼာၾကပါတယ္။ ေကာင္းတာ ဆုိးတာ သူသိပါတယ္။ မိဘေတြကိုလည္း နားလည္ပါတယ္။
မိဘကုိေတာင္ တစ္ခါတေလ သူက ျပန္နားခ်တတ္ပါေသးတယ္။ အေဖရယ္ နည္းနည္းေလွ်ာ့ေသာက္ပါဗ်ာတဲ့။
မလိမ္ဖုိ႔၊ ရုိးသားဖုိ႔ ေျပာတဲ့အခ်က္ကေတာ့ ရာခိုင္ႏႈန္းျပည့္ သေဘာတူပါတယ္ ဆရာ။
သေဘာတူစရာ မေကာင္းဘူးလို႔ ယူဆရင္ မတူပါနဲ႔ ခင္ဗ်ာ။ ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး။ စဥ္းစားေတာ့ ၾကည့္ေစခ်င္ပါတယ္။
၁။ ခိုးေသာက္ရင္ ျဖစ္လာမယ့္ အက်ိဳးဆက္ေတြကိုလည္း တြက္ခ်က္ဖို႔လိုပါတယ္။ ခြင့္မျပဳျခင္းေၾကာင့္ လူပ်ိဳေပါက္စေတြက လိုက္နာမယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ မယူဆ မယံုၾကည္တာ အမွန္ပါ။ ကၽြန္ေတာ့္အေဖက အင္မတန္ ေဆးလိပ္ေသာက္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ေဆးလိပ္ေသာက္တာ မိသြားတိုင္းလည္း ဖင္အသားနီလန္ေအာင္ ေဆာ္ပေလာ္တီးပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ေၾကာက္ပါၿပီအေဖရဲ႕… ေနာက္ မေသာက္ေတာ့ပါဘူးခင္ဗ်လို႔ အသံပ်ာေအာင္ ေအာ္ေပးခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဟုတ္ကဲ့… ကၽြန္ေတာ္ ေဆးလိပ္ကို ျဖတ္ရခက္ေအာင္ စြဲေနတာလည္း အမွန္ပါခင္ဗ်ာ။
၂။ မိဘေတြပဲ ပင္ပန္းတာလားဆိုတာလည္း ေမးစရာ ရိွပါတယ္။ ဆင္လည္း ဆင့္အထြာ၊ ဆိတ္လည္း ဆိတ္အထြာနဲ႔ ပင္ပန္းၾကသူခ်ည္းပါ။ ကေလးသူငယ္စိတ္ပညာမွာ ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္ကို မုန္တိုင္းထန္ထန္ စိတ္ဒဏ္သင့္သင့္ (storm & stress) လို႔ သတ္မွတ္ၾကဖူးပါတယ္ခင္ဗ်ား။ ဆယ္ေက်ာ္သက္ေတြမွာလည္း သူတို႔ စိတ္ပင္ပန္းမႈနဲ႔ သူတို႔ရိွပါတယ္။ ငါကေတာ့ ပိုက္ဆံရွာေနရလို႔၊ ငါကေတာ့ အိမ္ေထာင္ထိန္းသိမ္းရလို႔ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔ ငါလုပ္ခ်င္တာ လုပ္မယ္၊ ဒါေတာ့မွန္တယ္၊ မင္း လိုက္လုပ္ရင္ေတာ့ မွားတယ္ဆိုတာမ်ိဳးက အင္း… လူနဲ႔ လူခ်င္း မေလးစားရာ ေရာက္လြန္းတယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ ခံစားရပါတယ္။ မိဘျဖစ္သြားတာနဲ႔ ေစတစ္လံုးပိုင္ရွင္ အလံုးစံုကို ထိုးထြင္းသိျမင္ေတာ္မူေသာ သိၾကားမင္းေတြ၊ ဧတဒဂ္ေတြ ျဖစ္မကုန္သလို သားသမီးျဖစ္တာနဲ႔လည္း မိဘေစသမွ် မွားမွားမွန္မွန္ အကုန္လံုးနာခံရမယ့္ တိရစၦာန္ေတြ၊ ကၽြန္ကေလးေတြ ျဖစ္မကုန္ၾကပါဘူး။
တကယ္ေတာ္တဲ့ သားသမီးက မိဘလုပ္တိုင္း မလုပ္ဘူးဆိုတာလည္း မ်က္ေမွာင္ကုပ္မိတယ္။ ေတြ႕ေတာ့ ေတြ႕ဖူးတယ္၊ အေဖက ေနာက္မိန္းမေတြ တစ္သီႀကီးယူေပမယ့္ တစ္လင္တစ္မယားစနစ္ကို ခါး၀တ္ပုဆိုးလို ျမဲတဲ့ ညီအစ္ကိုေတြကို ဆံုဖူးတယ္။ ဒါေပမယ့္ အရင္းစစ္ေတာ့ သူတို႔က ဖေအနဲ႔ ရင္အုပ္မကြာေနခဲ့တာမဟုတ္ဘူး၊ မေအနဲ႔ က်န္ခဲ့တာ။ မေအရဲ႕ သေဘာထားျမင့္ျမတ္မႈနဲ႔ သြန္သင္မႈမ်ားက အခရာက်သြားပါတယ္။ အဲ… ဆိုးတာက သူတို႔အေဖလုပ္သလို မယားငယ္ ထပ္မယူေပမယ့္ သူတို႔အေဖ တစ္ခါဖူးမွ လုပ္မသြားတဲ့ အရက္ေသာက္ျခင္းအမႈကို ခံုခံုမင္မင္ျပဳၾကတာမ်ား လူၾကားလို႔မေကာင္းတဲ့ အရက္သမားႀကီးမ်ားဘ၀ ေရာက္ကုန္တာလည္း အမွန္ပါပဲ။ အဲေတာ့… တကယ္ေတာ္တဲ့ သားသမီးကိစၥက မေဆြးေႏြးၾကရင္ ေကာင္းမယ္ထင္ပါတယ္ခင္ဗ်ား။
ေကာင္းတာ ဆိုးတာကို သားသမီးေတြ သိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ သားသမီးဘ၀တုန္းကလည္း သိခဲ့တာပါပဲ။ သို႔ေသာ္ ေကာင္းတာ သိတိုင္း လက္ေတြ႕က်င့္သံုးျဖစ္ၾကမယ္ဆိုရင္ ျမန္မာျပည္မွာ ေသာတာပန္ေတြခ်ည္းျဖစ္ကုန္မယ့္ အခ်က္ကိုလည္း ဆင္ျခင္ေတာ္မူၾကည့္ေစခ်င္ပါတယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ… တရားဘာ၀နာ ပြားမ်ားတယ္ဆိုတာ ေကာင္းမွန္း သိၾကသူခ်ည္းပဲ မဟုတ္လား။ သို႔ေသာ္ ငါးပါးသီလေလးေတာင္မွ မျမဲတဲ့သူေတြ ေပါမ်ားလွတဲ့ သည္ ဒြႏၷယာႀကီးမွာ ေကာင္းတာဆိုးတာ သိတာေလးတစ္ခုနဲ႔တင္ လူေတာ္လို႔ သတ္မွတ္မယ္ဆိုလို႔ကေတာ့ လူေတာ္ေတြနဲ႔ပဲ ျပည့္ႏွက္ေနေတာ့မွာေပါ့ခင္ဗ်ာ။
ေတြးဆ ဆင္ျခင္ၾကည့္ေစခ်င္ပါတယ္ခင္ဗ်ား။
Bravo! ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာထားလုိ႔ ျပန္ေျဖ႐ွင္းထားတာကုိပုိေတာင္ႀကိဳက္ေသးတယ္…
အျပဳသေဘာေဆာင္တဲ ့ ေ၀ဖန္ေရးေတြကို ၾကိဳဆိုပါတယ္။ စာေရးဆရာေတြကိုလည္း ထူထုရဲ ့ အလင္းေရာင္ျဖစ္ေစခ်င္တယ္ဗ်ာ။ ဆရာ ကေတာ့ စာေရးတဲ့အခါမွာေတာ္ေတာ့္ကုိ ေစတနာထားျပီးေရးလို ့…… အထူးပဲေလးစားမိပါတယ္